¿Por qué a morte de alguén na familia saca o peor de cada quén?. Ainda non morreu e xa estou mirando toda a podredumbre nos corazons dos que suponse que son a miña familia, ¿Tanto custa facer as cousas ben?.
Síntome tan defraudada, tan asqueada, e o que é peor....tan pouco abrallada que asústame. Eso é o que perdes cando medras, a feliz ignorancia de todas estas cousas tan humanas e noxentas á vez.
Ver que hai xenre q se comporta como voitres non nos converte a todos en iguais. Tamen hai moita outra q conserv a a sua dignidade. Bicos neste momento.
ResponderEliminarAsi q o meu e vertigo eh? Jaja
¡De segiro, fáicho mirar!. (jjjjj).
ResponderEliminarMoitas gracias polo comentario, pero é que parécem tan inútil, tan falto de senso, tan innecesario,...Non estamos ningún de nos a morrer de fame.
En fin, no estou afeita a vida tal e como é.