Qué será de un mundo en el que los que tienen influencia la ejercen para sí mismos en primer lugar, y si sobra algo salvan la cara. El del egoismo impenitente, el del yoismo, el de las aberracinones normalizadas.
En ese mundo asqueroso vivo yo, que no dudaría en reducir mi jormada laboral si con ello evitara despidos, aun de gente que no me importa o a la que, directamente, no soporto.
Y yo sigo soñando con amores romáticos, con caricias y besos, con la brisa erizando la piel y la mirada perdida.
Este no es mi sitio.
É que o amor, esa forza capaz de mover o mundo, funciona por impulsos; (impulsos necesarios)
ResponderEliminare así en arrebatos de xenerosidade hai xente capaz de dar a vida por alguén que nin coñece;
en impulsos co peito cheo de emoción somos capaces de armar un exército de salvadores; levados pola emoción podemos derreternos coma manteca debaixo dos ollos abrasadores dun amante.
pero a ónde vai toda esa forza que sempre remata por non deixar nada?
vai... a outros herois, a outras multitudes, a outros ollos, a outros corazóns.
O amor existe en abstracto?
Só sei que a solidaridade só funciona se é alimentada por un sentimento de exaltación...
ah, que mal me explico hoxe (especialmente)
Te entendí perfectamente, y me sirve para constatar que este no es mi sitio (no preciso exaltación ninguna), y preguntarme si a situación de crisis que vivimos no es suficiente para animar los buenos instintos en la gente, o ya están duros como rocas.
ResponderEliminarPois parece que máis ben sirve para que cada un mire para o seu!!
ResponderEliminarTes que perdoar, Wendy, despistáraseme dunha mensaxe que me deixaras no blog, preguntandome da serie "Wallander", pola terceira temporada. Eu a 3ª baixeina doutro sitio, está en V.O. cos subtítulos a español pegados; pero ou eu non llos souben pegar ben, ou o meu reproductor non vai ben, porque non van á vez, levan uns segundos descompensados, é iso é un rollo, para vela así prefiro esperar a que colguen os capítulos traducidos.
Pero que eu saiba, non hai máis ca tres temporadas, de momento.
Se queres que che diga de onde baixei a 3ª dimo.
¡Sí, quiero!. Si no consigo ponerle los subtítulos (tiraré de "churri"), trataré de verla tal cual, a ver si me entero de algo. Como tiene una cadencia muy particular, quizá no hablen muy rápido y me vaya enterando.
ResponderEliminarVale, pois mañán ou pasado póñocha, que agora é tarde e mañán espérame un dia duro.
ResponderEliminartan pronto poida, póñoche os links.
¿tí liches o último libro que protagoniza Wallander? "O home tranquilo"?, seica prometera non escribir máis libros de Wallander e o ano pasado escribiu ése onde Wallander ten xa 60 anos, e aproveita o escritor para chamar a atención sobre o problema da falta de memoria e a demencia senil... vaia por dios, vainos poñer a Wallander senil, era o que lle faltaba ó pobre... -ainda que é precisamente a vulnerabilidade e a humanidade que mostra o detective unha das cousas que mo fai máis atractivo.
ResponderEliminar(non me esquece o de buscar onde teño os enlaces ós capítulos subtitulados dos que falamos)
No será tu sitio, pero no estás sola, no eres la única que sueña con pajaritos de colores.
ResponderEliminarYo puedo decirte que eso que comentas existe, aunque ahora vuelva a estar solo otra vez. Supongo que esto va de buscar y ser encontrado, es decir: un lío incredibile
ResponderEliminarWendy, busca unha pedra onde meterme debaixo, anda! e que por riba de tardar tanto, agora fun mirar a onde pensei que tiña a 3ª temporada de Wallander, e resulta que non era a 3ª temporada ¡era o capitulo 3 da temporada segunda! uff, canto sinto meterche a ilusión no corpo i agora quitarcha!.
ResponderEliminarA verdade e que a min tamén me quedou mono de "Wallander"... parece que teremos que conformarnos co seu último libro: Wallander dez anos despois... xa sesentón... pero Wallander é Wallander!
:-)
Grazas por estar aí dándome a benvida cando volvín de vacacións. muá
Sniff, snifff....qué le vamos a hacer. Es difícil encontrar una serie con una atmósfera tan particular.
ResponderEliminar¡Bienvenida!, te relevo y me voy el jueves de vacaciones, ¡ay, que nerviosita estoy!.
Bicos.